این مجله، که در جامعه آمریکا-كانادا، به مجله مردان شهرت دارد، به گرفتن مواضع شدید لیبرالی در مسایل مهم سیاسی آمریكا و جهان معروف است.

بنیانگذار این مجله كه شخصی به نام "هیو هیپر" است، به جهت سخنرانی‌های تندی كه در آن‌ها از آزادی‌های كامل جنسی به عنوان انقلاب جنسیت سخن می‌گفت، به عنوان نماد جنسیت‌گرایی آمریكا معروف شد، و در پی آن در سال 1953 اقدام به انتشار یك مجله كاملا سكس‌گرا، كه همه مسائل جامعه، از قبیل سیاست، ورزش، كار و ... را با دید مسائل سكس، مطرح می‌نمود، و بعدها با گسترش ایده خود به یك تراست جهانی، مجله پلی-بوی را به پلی بوی اینترپرایز تغییر داده و سلطه خود را به تمامی نشریات نوشتاری و صوتی تصویری گسترش داد.

وی در طول دهه پنجاه و شصت میلادی، نبرد بزرگی را علیه ازدواج، و پیمان زناشوئی برپا كرد، كه چندی بعد، فمنیست‌های افراطی، بسیاری از پزشكان طرفدار كنترل جمعیت، و حتی نظریه‌پردازان ماركسیست، در امریكا به این نهضت پیوسته، و در مقیاسی وسیع و گسترده كه با حمایت این مجله كه حال به یكی از سیاست‌گذاران آمریكا بدل شده بود، جنگی وسیع و همه جانبه را علیه ازدواج به راه انداختند.

در سال 1972 یك جامعه‌شناس فمینیست افراطی، به نام "جسی برنارد"، ادعا كرد كه ازدواج برای یك مرد سلامتی، تندرستی، اعتبار، و آرامش‌های روحی-روانی بوجود می‌اورد، در حالی كه همین مسئله برای یك زن بر عكس بوده و علاوه بر محدودیت‌های اجتماعی، افسردگی و بیماری‌های روحی-روانی را شامل می‌شود. و هرگاه مقاله‌ای از "جسی برنارد" منتشر می‌شد، آمار طلاق بصورت تصاعدی بالا می‌رفت، و این شخص انقلابی را كه "هیو" برپا كرده بود با شعار "ازدواج تعهدی نه برای همه عمر، انتخابی پیوسته آزاد" رهبری كرد، تا آنجا كه حتی امروزه در كالج‌ها به دانشجویان خود می‌آموزند كه ازدواج اثری نامطلوب بر روان زن خواهد گذاشت، ادامه پیدا كرد.

مبارزان گروه‌های فمنیست تا آنجا بالا گرفت كه در سال 1999 دیوان عالی كانادا، اعلام كرد: قوانینی که ازدواج را مورد حمایت قرار می‌دهند تبعیض‌آمیز می‌باشند، زیرا مزایای یکسانی را به زوج‌های همجنس‌گرا ارائه نمی‌دهند.

پلی‌بوی كه حالا به عنوان مكتبی نوظهور در جهان مطرح شده، با هدف تخریب خانواده و آزادی بی‌قید و شرط زنان و مردان در روابط خود، یكی از مخرب‌ترین اثرات خود را در جوامع آزادیخواه(!!!) بر جا گذاشت، اندیشه‌ای كه برای فروپاشی نهاد خانواده مطرح شد، حال آثار مخوف خود را در همین جوامع نشان می‌دهد، و بستر خانواده‌ها و انگیزه جوانان برای ازدواج، كه چیزی نبود جز آزادسازی کامل جنسی، انسانیت انسان‌ها را در منجلابی فرو برده كه با هر دست و پا زدن، فقط مدت زمان خفگی را تسریع می‌كند

بر مبنای تفكر مکتب پلی‌بوی‌ایسم، زنان حق دارند از جسم خود، به هر نحو که می‌خواهند، بدون عواقب آن، (حتی با داشتن همسر و فرزند)، استفاده کنند، و كسی هم حق اعتراض بر آنان نخواهد داشت، زیرا كه محكوم به تحجر و عوام‌زدگی خواهد شد، و آنچه را كه خداوند برای همه مخلوقات خود، و به شكلی آرمانی و مقدس قرار داد، به عنوان صرفا یك سرگرمی، و یا از آزادی‌های فردی، به لجن كشیده شد.

این مجله كه حال می‌توان آن را سازمانی مخوف و شیطانی نام نهاد، برای ترویج و تشویق به فحشا، پول‌های گزافی خرج می‌كند، به عنوان مثال به زنی كه حاضر شود تصویر عریان خود را روی جلد مجله قرار دهد، مبلغ 65000 دلار پرداخت می‌كند، و طبعا اگر این شخص از زنان و دختران معروف و هنرپیشگان یا خوانندگان باشد، مبلغ آن به مراتب بالاتر خواهد بود، بطور مثال افراد معروفی كه به جهت وسوسه دریافت این مبالغ حاضر با این كار شده‌اند می‌توان از "مادونا" خواننده و هنرپیشه، "ایمی گاف" دونده و عضو تیم پرش ارتفاع، "آنا نیكول اسمیت" هنرپیشه معروف سینما و تلویزیون، "پتی دیویس" دختر رونالد ریگان رئیس جمهور پیشین امریكا، "لاتو جكسون" خواهر كوچك مایكل جكسون، و بسیاری دیگر نام برد.

این مجله كه رتبه نخست را در تیراژ چاپ در امریكا و اروپا داراست، در بسیاری از كشورها اجازه فعالیت ندارد، كشورهایی اسلامی و غیر اسلامی، ولی غالبا شرقی، كه حرمت خانواده در آن‌ها هنوز حفظ شده است، مانند هند، چین، تایلند و سنگاپور، و در اكثر كشورهای اسلامی داشتن آن جرم محسوب می‌شود.

جالب است بدانید كه این مجله در خود امریكا و كانادا، برای فروش با محدودیت‌هایی روبرو است، بطور مثال، فروش آن به افراد زیر 18 سال ممنوع و جرم بوده، و ارائه آن در كتابفروشی‌ها و مكان‌هایی كه این مجله را عرضه می‌كنند، با پوششی پلاستیكی و در مكانی غیر منظر عموم، مانند بلاترین قفسه‌ها، و مكان‌های خاص آزاد است.

 متاسفانه به دلیل عدم آگاهی مردم از معنی آرم پلی‌بوی (خرگوش پلی‌بوی) استفاده از محصولات و ارم این کمپانی در كشور ما رو به افزایش است. و با توجه به آن كه استفاده از محصولات این شركت، در سرتاسر جهان برای افراد زیر 18 سال ممنوع می‌باشد، اما در ایران آرم این شركت را به عنوان یک علامت فانتزی گاه بر روی بعضی از لباس‌ها و تی‌شرت‌های کودکان و نوجوانان دیده می‌شود، و حتی مارك آن، به عنوان شركت سازنده، روی لباس‌ها و عطرهای برخی فروشگاه‌ها نیز یافت می‌گردد، و به تازگی برخی فروشگاه‌های فروش بدلجات و حتی طلا فروشی‌ها نیز اقدام به ساخت آرم این شركت نموده‌اند، كه هم جای تامل داشته و هم مراقبت مسئولین ذیربط را بیشتر می‌طلبد.